الهی به آنان که پرپر شدند پر از زخم های مکرر شدند
به آنان که کارون خروش آمدند چنان خون کارون به جوش آمدند
به آنان که زخمی ترین بوده ان شهیدان میدان مین بوده اند
به آنان که بالی رها داشتند گذرنامه ی کربلا داشتند
ز تکبیر آن دم که دم می زنند سکوت زمان را بهم می زنند
همانان که از مهر فرزند خویش بریدند به یکباره پیوند خویش
بریدند تا وصل آسان شد نیستانه درد درمان شود
همانان که روح و روان داشتند سفرنامه ی آسمان داشتند
همانان که دلداده ی او شدند کبوتر کبوتر پرستو شدند
پرستو پرستو فراز آمدند و بی سر سرفراز باز آمدند
که این خطه خاک یرافرازی است همه همت و شور و جانبازی است
شب عاشقی را رقم می زنند همانان که بر مین قدم می زنند
از آنها که تنها پلاکی بجاست کمی استخوان مشت خاکی بجاست
شهیدان که دل را به دریا زدند عجب پشت پایی به دنیا زدند
یاحق...باحق...تاحق...
